อูพีดีจัดการแต่งตัวให้เรียบร้อย หลังจากได้รับข้อความจากแฟน อืม แฟนนั่นแหละ ถึงแม้จะคบกันมากว่าหนึ่งเดือนแล้ว แต่เขาก็ยังไม่ชินในการเรียกแรปเปอร์หนุ่มว่าแฟนอยู่ดี พีดีร่างบางสวมเสื้อยืดสีขาวตัวบางกับกางเกงขาสั้นเลยเข่านิดหน่อย ซึ่งเป็นชุดนอนปกติของตัวเขา
"คุณ...เข้ามาก่อนสิครับ"
แรปเปอร์หนุ่มยืนอยู่ที่หน้าประตูห้องส่งยิ้มอ่อนหวานให้เจ้าของห้องที่มาเปิดประตูให้ ก่อนจะเดินเข้ามา ทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟาหน้าทีวีในห้องนั่งเล่นราวกับว่าเป็นห้องของตัวเอง
"มานี่หน่อยสิครับ"
เขาเอ่ยเรียกอูพีดีที่กำลังเดินมาสมทบ พร้อมตบแปะๆไปที่โซฟาข้าง ๆ เป็นการส่งสัญญาณให้คุณพีดีมานั่ง
"คุณมินโฮ..." อูพีดีเอ่ยขึ้น ทันทีที่เขานั่งลงร่างหนาที่อยู่ข้าง ๆ ก็กอดเขาโดยไม่ทันได้ตั้งตัว
"ผมคิดถึงแฟน วันนี้ทั้งวันแทบไม่ได้คุยกันเลย" แรปเปอร์หนุ่มเอ่ยขึ้น
"ก็เราทำงานทั้งคู่นี่ครับ อีกอย่างวันนี้ผมก็ยุ่งทั้งวันเลย"
"จูบหน่อย" ไมโนเอ่ยขึ้นพร้อมส่งตาหวานฉ่ำให้กับคนข้าง ๆ
"คุณนี่!!!"
ไมโนอมยิ้มก่อนจะเอื้อมมือไปรวบเอวบางของอูพีดีให้กระชับแน่นขึ้น พร้อมกับกดริมฝีบากลงไปยังริมฝีปากอวบอิ่มที่เย้ายวนเขาอยู่ อ้อยอิ่ง เนิ่นนาน และเอาแต่ใจ ก่อนจะผละออกเมื่อพีดีตัวขาวทุบอกประท้วงไปหนึ่งที
"ไม่เห็นหายคิดถึงเลย" ไมโนเอ่ยขึ้นขณะที่ใบหน้ายังคลอเคลียอยู่ไม่ห่างจากแก้มหรือปากอูพีดีแม้แต่น้อย
เขาประกบปากลงมาอีกครั้ง มันทั้งอ่อนหวานแต่แฝงไปด้วยความกระหายอยาก ลิ้นร้อนเริ่มลิ้มชิมรสหวานจากโพรงปากของจีโฮ เกี่ยวกระหวัดกับลิ้นน้อยอย่างหยอกล้อ ก่อนที่ไมโนจะยกตัวของอูจีโฮขึ้นมานั่งบนตักแกร่ง ร่างบางส่งเสียงประท้วงเล็กน้อยในลำคอ พร้อมดิ้นขยุกขยิกอยู่ตลอดเวลาด้วยความที่ไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อน
"จีโฮอ่า ยะ..อยู่...นิ่ง ๆ ก่อนครับ" ไมโนเอ่ยเรียกคนบนตักด้วยน้ำเสียงแหบพร่า จนอูพีดีหน้าขึ้นสีน้อย ๆ ทำไมเขาจะไม่รู้ล่ะว่าเกิดอะไรขึ้น ในเมื่อเขารู้สึกถึงสิ่งที่กำลังดุนดันอยู่บริเวณสะโพกนั้น อูจีโฮไม่ใช่เด็กน้อยไร้เดียงสาขนาดถึงขั้นไม่รู้ว่าตอนนี้ คนที่เขานั่งทับตักนั้นเป็นอะไร
"คุณ..."
"อยู่นิ่ง ๆ แป๊ปเดียว....นะครับ นะ เดี๋ยวมันก็ลง"
"ผมไม่ใช่เด็กนะคุณ ...มัน..มันจะลง..ได้ยังไงเล่า ถ้า..ถ้าผมยังนั่งอยู่แบบนี้"
"ผมจะไม่ทำอะไรถ้าคุณไม่พร้อม...เอ่อ...แต่ ...ผมขอเข้าห้องน้ำแป๊ปนึงได้มั้ย"
"........" อูพีดีก้มหน้างุด ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป แก้มขาวฟูสองข้างขึ้นสีแดงจัดลามไปถึงหู
"แต่...ถ้าผมเผลอเรียกชื่อคุณไปด้วย..." ตุ้บ !! อูพีดีทุบไปที่หัวไหล่ของไมโนหนึ่งที โทษฐานที่พูดจาทะลึ่งตึงตังได้หน้าตาเฉยที่สุด
"ถ้าจะขนาดนั้นก็ทำเถอะ"
ไมโนเลื่อนมือไปเชยคางอูพีดีให้เงยหน้าขึ้น พีดีร่างบางกัดริมฝีปากเล็กน้อย บวกกับใบหน้าที่แดงซ่านเมื่อนึกขึ้นได้ว่าตัวเองพูดอะไรออกไป แต่กลับทำให้ไมโนคิดว่ามันเป็นภาพที่เซ็กซี่และน่ามองที่สุด
"คุณ...แน่ใจหรอ?"
"ขนาดนี้แล้วยังจะถามอีก!! ผมไม่พูดแล้ว" อูจีโฮค้อนให้ไมโนหนึ่งที คนบ้าอะไรถามอยู่ได้ จะให้พูดซ้ำได้ยังไงในเมื่อตอนนี้เขาเขินแทบจะมุดโซฟาหนีไปแล้ว
"งั้น...ไม่พูดแล้วเนอะ ทำดีกว่า" ไมโนยักคิ้วให้คนบนตักอย่างยียวน ก่อนจะเปลี่ยนท่าให้อูพีดีมานั่งคร่อมตักเขาแทน
ไมโนดึงอูพีดีให้มารับริมฝีปากเขาอีกครั้ง โดยครั้งนี้ร้อนแรงและยั่วยวนมากกว่าทุกครั้ง จนอูพีดีรู้สึกหวิว ๆ ในช่องท้อง โดยหารู้ไม่ว่า ตอนนี้เสื้อผ้าที่ปิดบังร่างกายตนเองอยู่นั้น กำลังจะหลุดออกทีละชิ้น ๆ
"ปะ..ไป..ที่ห้องเถอะ" อูจีโฮเอ่ยเสียงกระเซ่าบอกเจ้าของตักที่เขานั่งคร่อมอยู่ แถมตอนนี้เสื้อผ้ายังอยู่ครบทุกชิ้น อะไรกันทำไมเอาเปรียบ นี่เขาต้องเปลือยเปล่าอยู่คนเดียวงั้นหรอ
"อืม" ... ไมโนตอบกลับแต่ยังไม่ละริมฝีปากออกจากหน้าอกเล็กของอูพีดี
"อื้อ...คะ..คุณ อ๊ะ...อย่ากัด"
อูจีโฮร้องประท้วงเมื่อไมโนขบกัดลงมาเบา ๆ บนยอดอกทำเขาเสียวซ่านไปทั่วร่าง ตอนนี้ไมโนพูดได้เต็มปากเต็มคำว่าอูพีดีกำลังทำให้เขาคลั่ง เขาลากมือไปตามสันหลังเบา ๆ ผิวขาวละเอียดนวลใสน่าทำให้ขึ้นรอยทั้งตัวซะจริง ๆ
"จีโฮอ่า....ตรงนี้ก่อนได้มั้ย ไม่ไหวแล้ว"
แรปเปอร์หนุ่มส่งสายตาเว้าวอนหวานฉ่ำให้กับคนตัวขาวบนตัก เหมือนเป็นการขอร้องร่างบางกลาย ๆ อูพีดีไม่ได้เอ่ยตอบเพียงแต่พยักหน้าเบา ๆ มือของไมโนก็เคลื่อนมายังกลางลำตัวของคนบนร่างทันที พร้อมกับรูดมันขึ้นลงอย่างรวดเร็ว
"อึก...อ้า....ยะ..อย่า...อ้ะ มินโฮ...."
"ครับ"
"อ่า...มะ..มินโฮ...อื้อ" ไม่ปล่อยให้ปากอูจีโฮว่าง ไมโนประกบปากฉกชิงห้วงเสียงของอูพีดีเอาไว้อย่างเอาแต่ใจ ในขณะที่มือของเขาก็ทำหน้าที่อย่างดีจนกระทั่งคนบนตักปลดปล่อยออกมา เขาจึงผ่อนมือลง
"ถ้าเจ็บ...บอกผมนะครับ"
"ทะ...ทำ..ทำไมคุณ...ใส่เสื้อผ้าอยู่เลย"
"งั้น...ถอดให้ผมหน่อยได้มั้ยครับ...แฟน"
ไมโนส่งสายตาหวานฉ่ำเอ่ยขึ้น อูพีดีแทบไม่กล้าสบตา เขาก้มหน้าและค่อย ๆ เอื้อมมือมาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของร่างหนาทีละเม็ด ทีละเม็ด ไอ้ท่าทางเก้ ๆ กัง ๆ บวกกับมือสั่นเล็กน้อยของอูพีดีอยู่ในสายตาของไมโนตลอดเวลา เขาคิดว่ามันเป็นภาพที่กระตุ้นบางอย่างในตัวเขาเป็นอย่างดี หึ ไม่ใช่เพราะอะไรหรอก นั่นเป็นเพราะคนบนตักเขาตอนนี้คือ อูจีโฮ ต่างหาก ไม่ว่าอูพีดีจะทำอะไรก็ดูน่าตื่นเต้นไปเสียหมด
ในขณะที่ร่างบางกำลังวุ่นวายอยู่กับการปลดเข็มขัดกางเกงของไมโน มือทั้งสองข้างของแรปเปอร์หนุ่มก็ทำหน้าที่เป็นอย่างดี เขาขยำสะโพกของจีโฮอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะส่งนิ้วเข้าไปเบิกทางเสียก่อน ร่างบางที่ไม่ทันได้ตั้งตัวก็สะดุ้งโหยงทันที
"..อ๊ะ....จะ..เจ็บ"
"ไม่เกร็งนะครับ คนดี"
ไมโนเอ่ยปลอบประโลมคนบนร่าง ก่อนจะจูบซับไปที่ขมับที่มีเหงื่อเม็ดเล็กเกาะอยู่ เขาเองก็พยายามที่จะทำอย่างอ่อนโยนที่สุด แต่ทว่าคนบนร่างที่บิดเร้าอยู่ตอนนี้กลับกลายเป็นยั่วยวนเขาอย่างไม่รู้ตัว
"อ่า...พะ..พอ พอก่อน...อืมม..."
"ครับ? จะให้ผมหยุดมั้ย?"
ร่างหนาเอ่ยถามเนื่องจากเห็นสีหน้าเหยเกของคนบนตัก แถมยังเอ่ยบอกว่าให้พอก่อน พลางคิดว่าพีดีตัวน้อยของเขารู้สึกไม่สบายตัวหรืออึดอัดขึ้นมา หรือจะให้เขาหยุดตอนนี้ .... คงทำให้ไม่ได้หรอกนะ
"เปล่า...เปล่าครับ...สะ...ใส่...ใส่เข้ามา"
เมื่อได้ยินดังนั้น ไมโนก็เผลอยิ้มออกมา อูพีดีหน้าแดงซ่านตามแรงอารมณ์แถมยังถูกกระตุ้นจากไมโนจนกระทั่งเขาเกิดมีอารมณ์ขึ้นมาอีกครั้ง
"อ้ะ!!!...อื้อ....จะ..เจ็บ...เดี๋ยวก่อนครับ ยะ...อย่าเพิ่ง..ขยับนะ.."
"ไม่เกร็งนะครับ...อ่า...จีโฮ"
ไมโนเองก็แทบจะทนไม่ไหว เขาจับพลิกร่างของอูพีดีให้ลงมานอนที่โซฟา ก่อนที่จะค่อย ๆ ขยับสะโพกช้่า ๆ เพื่อให้ร่างบางผ่อนคลาย เขาพยายามที่จะอ่อนโยนที่สุด เพราะคนที่อยู่ใต้ร่างของเขาตอนนี้คือคนที่เขาอยากดูแลมาตลอดชีวิต
"อ๊า.....มินโฮ...ขยับ..ขยับนะครับ"
"หึหึ ได้ครับ"
แต่ใช่ว่าไมโนจะไม่ชอบกลั่นแกล้ง เขาอยู่นิ่งในท่านั้นอยู่สักพัก ก่อนที่จีโฮเองที่รู้สึกอึดอัดจนต้องเอ่ยขอร้องให้ไมโนทำสิ่งน่าอายนั้นกับตัวเอง ให้ตายสิ นี่เขากล้าพูดอะไรแบบนี้ออกมาได้ยังไงกัน
"อ่า...จีโฮอ่า....อื้ม..." ไมโนครางฮึ่มอยู่ในลำคอ เขาแทบจะเป็นบ้าตายอยู่แล้ว
"อะ...มินโฮ อ่า มะ..มินโฮ"
สองร่างเกี่ยวกระหวัดกอดรัดกันแน่น ก่อนจะปลดปล่อยความสุขออกมาทั้งคู่พร้อม ๆ กัน ไมโนอุ้มอูพีดีขึ้นมาในท่าเจ้าหญิง ก่อนจะเดินหายลับเข้าไปในห้องนอน....
#PDขี้อ่อย
ปล. อ้าว คุณพีดีขอให้เขาทำเองนี่นา โถ่ว นังเหล้าขาวผสมดีงูพิษ (เสียงปาร์คคยอง)
